پاسخ اجمالی:
گروهی از اصحاب پیامبر(انس بن مالک، براء بن عازب، جریر بن عبد الله و...) که در روز غدیر حضور داشتند و نزد امیرالمومنین شهادت به حدیث غدیر را کتمان کردند به نفرین آن حضرت گرفتار شدند و بلایى گریبانگیرشان شد.

پاسخ تفصیلی:
در بسیارى از احادیثِ سوگند دادن و احتجاجِ در روز«رحبه» و روز«رکبان» به این مطلب اشاره شده است که گروهى از اصحاب پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) که در غدیر خم حاضر بوده اند و نزد امیر المؤمنین(علیه السلام) شهادت به حدیث غدیر را کتمان کرده اند، به نفرین على(علیه السلام) گرفتار شده اند. در بسیارى از معاجم نیز به این رخداد تصریح شده است. آن گروه از این قرارند:
1 ـ ابو حمزه أنس بن مالک، متوفّاى (90، 91، 93).
2 ـ براء بن عازب أنصارى، متوفّاى (71، 72).
3 ـ جریر بن عبدالله بجلى، متوفّاى (51، 54).
4 ـ زَیْد بن أرقم خزرجى، متوفّاى (66، 68).
5 ـ عبد الرحمن بن مدلج(1).
6 ـ یزید بن ودیعه.

پی نوشت:
(1). در کتاب اُسد الغابة، ج3، ص 492، وى جزء کتمان کنندگان و مبتلایان به نفرین على شمرده شده است. ولى در کتاب إصابه، ج2، ص 421، شماره 197 آمده است: وى از جمله کسانى است که در روز رحبه گواهى داد که از رسول خدا شنیده که فرموده است: «من کنتُ مولاه فعلىٌّ مولاه...».

منبع: گزیده ای جامع از الغدیر، علامه شیخ عبدالحسین امینی، ترجمه محمد حسین شفیعی شاهرودی، موسسه میراث نبوت، چاپ سوم، ص 60.

مطالب مرتبط:

شبهات ابن تیمیّه در ابطال شأن نزول آیه عذاب واقع چیست؟

آیا عید غدیر ساخته و پرداخته شیعه است؟

اولین کسی که به سند حدیث غدیر اشکال وارد کرد که بود و چه کسانی به آن دامن زدند؟

چه کسی روز غدیر را روز عید قرار داده است؟